Annelies, wat schrik ik van jouw reactie! Los van dat ik het totaal niet eens ben met je ongefundeerde reactie, schrik ik meer van de zeer onaardige en respectloze manier waarop je reageert. In mijn optiek zegt dit een hoop over de negatieve vibe waarin jij je bevind. Want waarom zou je überhaupt zo reageren?
Wat is belangrijker kwantiteit of kwaliteit? Vaak thuis zijn met je kind, wil niet zeggen dat je kind meer quality time krijgt. Vrouwen die ervoor kiezen om fulltime moeder te zijn: much respect. Maar ook much respect in het kwadraat voor vrouwen die ervoor kiezen om te gaan werken.
Ik zelf ben ook lange tijd alleenstaande moeder geweest op dezelfde leeftijd als Alyssa. Ook heb ik ervoor gekozen om te werken en af te studeren in het buitenland (ik volgde een studie in NL en Engeland). Ik heb mijn dochter moeten achterlaten bij mijn moeder in Nederland. Dit heb ik met veel pijn in mijn hart gedaan. Maar voor mij stond voorop dat ik moest afstuderen. Zonder studie geen goede baan, dus geen goede toekomst voor mijzelf, en dus automatisch niet voor mijn dochter. Het meest belangrijke vond ik dat ik een voorbeeld voor mijn dochter zou zijn: “geef NOOIT op en wees zelfstandig genoeg om voor jezelf te zorgen.” Daar ben ik trots op. Trots dat ik MIJN normen en waarden overbreng op mijn dochter.
Wie zorgt ervoor ik elke ochtend op sta, kan ademen, mijn rekeningen kan betalen, leuke stedentrips met mijn dochter kan maken, haar kan laten lachen en met haar kan knuffelen? Niet degenen die vinden dat werkende vrouwen egoïstisch zijn, niet haar afwezige papa. Maar IK. De werkende vrouw. Dus hulde aan alle werkende of carrièrevrouwen. Annemarie van Gaal, Michelle Obama, Neelie Kroes, etc, etc.
Mijn dochter ging vanaf 10 maanden naar de crèche. Hier heeft ze leuke contacten aan overgehouden. Inmiddels is ze 14 jaar, zijn we naar een andere stad verhuisd en heeft ze nog steeds contact met een aantal crèche gangers van toen. Daarnaast was het een über-sociaal en vrolijk kind, wat praktisch ‘geremd’ moest worden in haar enthousiasme naar anderen toe :-). Ik herken veel in het verhaal van Alyssa. En ben alleen maar trots op haar. Trots dat zij zelfstandig probeert te zijn, haar dromen probeert waar te maken, haar eigen weg in het leven vindt op een leeftijd waarop de meesten reizen of aan het feesten zijn in Lloret de Mar. Ik vind dit een mooi voorbeeld voor haar kind.
Een moeder die blij is met wat zij doet, straalt dit uit naar haar omgeving en haar kind. Of ze er nu voor kiest om thuis te blijven of te werken.